Takvim yaprakları dün neydi..?
Hatalarımızı gözden geçirmek, günahlarımıza tevbe etmek, yeni ve doğru kararlar almak, hayatımızda İmanı ve Rabbimizin rızasını kazanma azmini hayatımızın merkezine yerleştirebildik mi?
Geçen ömrümüzü İslamî hakikatleri, insanî ve ahlâkî değerleri yüceltme uğruna harcayabildikmi?
Rabbimizin “Ey iman edenler! İçki, kumar, dikili taşlar ve fal okları ancak şeytan işi birer pisliktir. Onlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz” ilahi fermanına sadakatle bağlanabildik mi?
*
Geçirmiş oldugumuz ömrün; Iğdırlı hasan onbaşı kadar olmasada birazını olsun, ”ecdadın şiar edinip canı pahasına bize bıraktığı kutsal emanetler(vatani millet, din, devlet) uğrunda mücadele edip geçirebildikmi ?
Iğdırlı Hasan onbaşı; 1918 den 1982 ye kadar Kudüs’de nöbet tutan son osmanlı askeridir. İşte bu ecdat spor bakanlığının dergisinde şöyle anlatılır;
*
Yıl 1972. genç bir gazeteciyken Türkiye’den bazı siyasiler ve iş adamlarıyla birlikte İsrail’e resmi ziyarette idik.
Ziyaretin dördüncü günü bize tarihi ve turistik yerleri gezdirmeye başladılar, kafile olarak Mescid-i Aksa’ya vardık. Heyecanlanmıştım
Avlunun kenarında biri dikkatimi çekti. Doksan yaşlarında bir adam… Üzerinde her tarafı yamalı kendinden daha yaşlı bir asker üniforması;
‘Acaba bu adam bu sıcakta güneş altında neden dikilip duruyor’ dedim içimden. Bizi gezdiren rehbere sordum; ‘Ben kendimi bildim bileli her gün buraya gelir. Akşama kadar bekler. Ne kimseyi dinler, ne de kimseyle konuşur. Sadece bekler, delinin teki herhalde.’ dedi.
*
Yanına yaklaştım ‘Selamün aleyküm baba.’ dedim. Başını biraz bana doğru çevirdi, durakladı ve çatallanmış titrek bir sesle “Aleyküm selam oğul.” dedi. ‘Hayırdır baba sen kimsin, burada ne yapıyorsun?’ dedim. “titreyen bir sesle. “Ben, Osmanlı Ordusu, Yirminci Kolordu, Otuz Altıncı Tabur, Sekizinci Bölük, On Birinci Ağır Makineli Tüfek Takımı Komutanı Onbaşı Hasan’ım.” Genç bir askerin tekmil vermesi gibi tekmil verdi: ve anlatmaya devam etdi “Ben Iğdırlı Onbaşı Hasan’ım. Bizim bölük Cihan Harbi’nde Kanal Cephesi’nden İngilizlere mağlup olunca.Bizler mübarek belde Kudus yağmalanmasın diye artçı bölük olarak burada bırakıldık.” dedi.
*
“Bizim artçı bölük elli üç neferdi.(Mondros Ateşkesden sonra ordu terhis edildi ve Başımızda kolağamız (yüzbaşı) İstanbula çağrıldı, Ve gitmeden bizlere şöyle seslendi ‘Aslanlarım, devletimiz müşkül vaziyettedir. Şanlı ordumuzu terhis ediyorlar.
İçinizden isteyen memleketine avdet edebilir, ama beni dinlerseniz sizden tek isteğim var: Kudüs bize Sultan Selim Han Hazretleri’nin yadigârıdır. Siz burada nöbeti sürdürün.‘Fahri Kâinat Efendimiz’in ilk kıblesini bizler Osmanlı da terk ederse gâvura bayramdır. Sizler,kanınızın son damlasına kadar, İslam’ın şerefini, Osmanlı’nın şanını ayaklar altına aldırmayın.’ dedi.
*
Bölüğümüz Kudüs’te kaldı. Sonra yıllar geçtikçe Bölükteki kardeşler teker teker Cenab-ı Hakk’ın rahmetine kavuştu. Düşman değil de yıllar biçti geçti bizi. Bir ben kaldım buralarda. Bir ben, koca Kudüs’te bir Onbaşı Hasan.” dedi.
Ve ağlayarak Konuşmaya devam etti: “Sana bir emanet var oğul, nice yıldır saklarım. Bu Emaneti yerine teslim eden mi?” dedi. ‘Elbette’ dedim. Sanki Türkiye’ye haber göndermek için birini bekliyordu.
“Anadolu’ya vardığında yolun Tokat sancağına düşerse Mescid-i Aksa’ya beni nöbetçi bırakıp burayı bana emanet eden kolağam Mustafa Kumandanımın yanına git.
Ellerinden benim için öp ve de ki: ‘Kudüs’ü bekleyen 11. Makineli Takım Komutanı Iğdırlı Onbaşı Hasan o günden bu yana bıraktığın yerde nöbetinin başındadır. Nöbetini terk etmedi, tekmili tamamdır hayır dualarınızı beklemektedir kumandanım.’ de.” ‘ Tamam’, dedim.
Nasırlı ellerine sarıldım sonra öptüm ‘Allah’a emanet ol baba’ dedim. “Sağ olasın oğul. Bizim için dünya gözü ile o mübarek Anadolu’yu görmek mümkün değil. Var sen selam götür tanıdık tanımadık herkese.” dedi.
(Merhum Gazeteci İlhan Bardakçı’nın aktardığı hatırasından uyarlanmıştır.)
(Yazar Mehmet Özler)
Kalın sağlıcakla, selam ve dua ile
