Ramazan Bayramına kavuştuk,

Bugünleri bizlere kavuşturan Rabbimize Hamdolsun.

Çünkü düne kadar tuttuğumuz oruç bize farzdı.

Bugün ise oruç tutmak haram.

*

Bu Bayram Ramazan Bayramı.

Bazıları her ne kadar şeker bayramı dese de,

Aslında şeker tadında bir bayram.

Şeker tadında deyince hemen aklınıza ve aklımıza ne geliyor?

Çocuklar ve çocukluk yıllarımız geliyor.

Elimizde olan poşetlerle ev ev gezerek şeker topladığımız günler..

Yani bol bol şeker ve harçlık toplanırdı.

*

Ama hep ne diyoruz, ne günlerdi o günler diye..

Bizlere alınan Bayram ayakkabılarını yastığımızın altında koyarak uyduğumuz günler.

Sabahın erken vaktinde büyüklerle camiye gidişler.

*

Acaba bu şekilde olan çocuklar var mı dersiniz?

Bu konuda benim biraz tereddüdüm var.

Neden mi?

Bazen kızımın işlettiği Eczaneye gidiyorum, orada bulunan totitop şekerlerden çocuklara veriyorum.

O küçük yaştaki çocuk bana ve şekere değil de.

Annesine, annesinin gözüne bakıyor.

Nedeni ise, Çocuklara yabancılardan ve tanımadığımızdan bir şey alma diye büyütüyoruz ya?

*

Hani insan nerde o eski bayramlar diyor ya;

O Bayramlarda Büyüklerin mezarına gidilirdi.

Küskün olanlar Bayram sayesinde barıştırılır veya barışırlardı.

Şehirden köye bir göç ordusu olurdu.

Ya şimdi,

Bayramlar tatil kaçamağına dönüşüyor.

Başka bir ilde deniz vs gibi.

*

Bayram;

Zengini fakirin evine götürmesi lazım.

Bayram;

Mazlumun yaralarını sarması lazım.

Bayram,

Ben, sen, o buradayız havasında olması lazım.

*

Bir ay Oruç, bir başka ifade ile bir yıl bekledik bayramı.

O’nun için Bayramı Bayram gibi geçirelim.

Çocukluk yıllarında yaşadığımız Bayramın havası neden yok şimdi?

Acaba o yıllar mı eskidi yoksa biz mi eskidik?

(Mehmet Özler Yazdı)