Biz küçükken “ANA” derdik..

Ana, Ana, diye büyüdük..

Dünün anaları;

Bugün torun sahibi , ‘Anneanne’ oldu.

Evet; Siz anne olduğunuzda onlar; Anneanne oluyor.

Sevgileri, şefkat ve merhametleri bitmiyor.

Analarımızın kıymetini her gün bilelim.

*

Sabah saatlerinde uykuda iken seni öpen anan.

Senin yüzünü en çok güldüren annen.

Düşerken, çağırdığın, bağırdığın annen.

Sana bir şey  olduğu zaman,  en çok ağlayan ve acı duyan anan değil mi?

*

Yıllarca erken kalkan,

Senden  sonra  yatan, senden önce kalkan senin rahatın için her fedakârlığı yapan anne değil mi?

En çalışkan insan ‘Ana’ değil mi?

Evet, öyle değil mi?

Çünküdevamlı evin içini dağıtan, yemek bekleyen çocuklara hizmet eden ve birde babayı unutmayan “Anne” değil mi?

*

O, geceleri uykusuz kalır ama  buna rağmen gündüzleri ise hep koşuşturur.

O sizinle büyür ve sizinle ağlar.

Onların bizleri büyütmesi kolay olmadı;

Uykusuz geceler,

Huzursuz saatler;

Ağlamalar,

Sızlamalar ve bağırmalar yanında birçok sıkıntılar.

*

Ama her türlü olumsuzluk ve sıkıntıya rağmen;

Sevgileri hiç eksik olmamıştır.

Evet, onların sevgileri olmasa, nasıl büyürdük?

Onun için hep duymadık mı bu sözü?

Ne derdi büyüklerimiz, anne, baba olmak kolay mı derlerdi.

*

Anne;Evlatları için hep ‘Dua’ eden,

Evlatları için işini ona göre ayarlayan, devamlı yemeklerini yapan, üzüntülerinde, sevinçlerinde hep yanında olan, mutlu olmaları için sabırsızlanan, Anneler değil mi?

*

Biz onların kollarında büyüdük.

Onları koklayıp okşayalım, hayatta ve sağken ‘Dua’larını alalım..

Vefat ettiler ise ‘Fatihalar’ okuyalım.

Çünkü Cennet’i kazanmanın yolu onların rızasını almakla oluyor..

Günün anısına ‘Anacığım ‘ ellerinden öpüyor, Mevla’mın  uzun ve Hayırlı ömür bir vermesi için ‘Dua’ ediyorum..

Kalın sağlıcakla, Selam ve dua ile..

(Mehmet Özler yazdı)